Incydent w Dolinie Wairau – pierwsze poważne starcie zbrojne pomiędzy ludem Maorysów a brytyjskimi osadnikami po podpisaniu traktatu z Waitangi i jedyne, do jakiego doszło na Wyspie Południowej[1]. Miało miejsce 17 czerwca 1843 roku, a w najstarszych tekstach dotyczących dziejów Nowej Zelandii jest nazywane Masakrą w Wairau. Czterech Maorysów poniosło śmierć i trzech dalszych odniosło rany w tym starciu, podczas gdy Europejczycy stracili 22 zabitych i 5 rannych. Dwunastu białych zostało zastrzelonych lub zatłuczonych maczugami po poddaniu się ścigającym ich Maorysom.
Incydent przyczynił się do zwiększenia obaw białych osadników przed zbrojnym powstaniem Maorysów[2] i był pierwszym poważnym wyzwaniem dla gubernatora Roberta FitzRoya, który objął urząd w Nowej Zelandii pół roku później. Fitzroy był ostro krytykowany przez osadników i zarząd New Zealand Company za swój werdykt, zgodnie z którym Maorysi nie zostali ukarani za zabicie białych.